O προμαχώνας Martinengo πήρε το όνομα του από τον Gabriele Tadini Martinengo. Εχει συμμετρική διάταξη, με ίσες πλευρές των μετώπων του, δυο ημικυκλικά τμήματα και δυο χαμηλές πλατείες.
Όταν όμως κατά την τελευταία δεκαετία του 16ου αι. αυξήθηκε με νέες επιχωματώσεις η επιφάνεια του "λαιμού" του προμαχώνα, ώστε να κατασκευαστεί επάνω σ' αυτόν ο τεράστιος επιπρομαχώνας Martinengo, προέκυψε η ανάγκη να επιμηκυνθούν ανάλογα οι υπόγειες θολοσκεπείς διαβάσεις των πυλών.
Η αντίστοιχη πύλη δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και από τότε χρησιμοποιείται ως αποθηκευτικός χώρος. 
Ήταν ο ψηλότερος στο κέντρο της χερσαίας ζώνης των τειχών, στην κορυφή του τριγώνου του περιβόλου. Ο προμαχώνας Μartinengo δεσπόζει σ' όλη την περιοχή σαν τεχνητή ακρόπολη, φρούριο απόρθητο, από το οποίο οι πολιορκούμενοι έφερναν μεγάλες καταστροφές με τα κανόνια τους στους Τούρκους.
Σ' όλη τη βόρεια πλευρά του απλώνεται το μεσαιωνικό Μεγάλο Κάστρο, που το πλαισιώνει η θάλασσα. Προς το Νότο απλώνεται η νέα πολιτεία, o καταπράσινος Μασταμπάς (κάποτε καταπράσινος) και ο αμπελώνας της Φοινικιάς.
Τα χώματα αυτά που κουβάλησαν εκεί πάνω χιλιάδες Κρητικοί, ζυμωμένα με ιδρώτα και αίμα, σκεπάζουν και το πολυταξιδεμένο σώμα του Νίκου Καζαντζάκη, που ο ίδιος ζήτησε να τον σκεπάσει η ματωμένη Κρητική Γη.
Παναγιωτάκη Αλεξάνδρα
